Hayvan sevgisi ve hayvanları koruma duygusu bir eğlence, bir özenti, bir heves değil vicdani bir sorgulamanın doğru yanıtıdır. Hayvan sevgisi aklın etik değerleri içtenlikle benimsemiş olduğunun bir göstergesidir. Hayvanları koruma duygusu; aklın merhameti, sevgiyi ve şefkati seçtiğinin, insancıl davranışları özümsediğinin bir kanıtıdır. İnsancıl duygu ve davranışlar ise çağdaş uygarlık kavramının özüdür.

Hayvanlar da tıpkı insanlar gibi acı çeker, korkar, üşür, acıkır ve susarlar. Özellikle kedi ve köpekler öylesine duygusal ve sevgi dolu olurlar ki sahiplerini kaybettiklerinde bazıları üzüntüden yemek-içmekten kesilir, kendilerini ölüme sürüklerler.

Hayvanlar yaşam ortamlarında ve doğada birbirleri ile hakları konusunda çatışmazlar. Doğa kanunlarına boyun eğerek yaşamak zorundadırlar ve bunun sonucunda kimi erken ölür kimi daha uzun yaşar .Büyük balığın küçük balığı yutması, aç kalan aslanın ceylanı avlaması doğadaki yaşamın, doğa kanunlarının kaçınılmaz sonucudur.

Bizler hayvanların korunması ve hak ettikleri yaşama kavuşması için yıllardır sürdürdüğümüz savaşa tabii ki devam edeceğiz. Ne var ki insanoğlu insancıl duygularla donatılmış olarak ileri bir uygarlık düzeyine ulaştığında ancak, tüm hayvanlar kurtulmuş olacaklar.